Duygu Koçluğu

Insanın tüm karmaşası aklıyla kalbinin çatışmasından doğar. Düşünce ile duygu birbirini tutmadığında yani senkron hareket etmediğinde kişi bocalar.
Zaman zaman mantığının sesini dinler, bazen de kalbinin peşinden gider. İdeal olansa akıl ve kalbin birleşiminden yeni ve uyumlu bir bütün oluşmasıdır. Elbette bunun için ‘’Ben şu an ne hissediyorum?’’ sorusunu cevaplamak gerekir.
Çoğu kişi bu sorunun cevabında düşüncelerini dile getirir ya da eylemlerini anlatır. Hissi bulana kadar bazen artezyen çalışması yapmak gerekir.
Yıllarca yaşanmasına izin verilmeyen ve biriktirilen duygular, insanı negatif hislerle dolu bir kuyuya atmıştır adeta.
Bugün su gibi iyi hissetmek ve hissettirmek isteyen her insanın da bu kuyudan hislerini gün yüzüne çıkarması gerekir.
Işte burada duygu koçluğu devreye girer. Kişinin öncelikle yaşadıklarına dışarıdan bakıp, aslında kendisine ne olduğunu fark etmesi için ona yardımcı olur.
Bu farkındalık duyguların öncülüğünde olur. Ne olduğundan ziyade ne hissedildiğine odaklı bu süreçte insan kendini çok daha yakından tanımaya başlar. Seçimlerini gözden geçirir, motivasyonlarını algılar.
Kendinden daha iyi bir sürüm elde etmek adına çıktığı bu yolculukta bugünün problemlerinin köklerinin dünde saklı olduğunu fark eder.
Zira geçmişin tamiri, gelecekteki güzellikleri mümkün kılar.
Duygu koçu, kimi zaman coşkun ırmak gibi akma potansiyeline sahip bu duyguların koçiyi alabora etmemesi için çabalar. Ve insanı asıl içinde sakladığı ben’iyle tanışmasına şahitlik eder.