Seanslara başlamaya karar verdiğimde, yıllardır kendim için bir şey yapmak isteyip de yapamadığım için suçluluk hissediyordum. Ne olup biteceğine dair hiçbir fikrim olmamasına ve genel olarak bu tür şeylere karşı mesafeli biri olmama rağmen, Nesibe Hoca ile başlamaya karar verdim çünkü ona derinden değer veriyor ve güveniyordum. Bu tür seanslara katılabilmem için öncelikle bu güven duygusunu hissetmem gerekiyordu ve duygusal koçluk partnerim sayesinde bunu başarabildim. Seanslara başladığımda, dürüst olmak gerekirse, bana verilen küçük günlük uygulamaları düzenli olarak yapamıyor, çoğu zaman unutuyordum. Ama yine de her seansta o duygunun içine girmeyi, hatta onu derinlemesine yaşamayı başardım. Buna kendim bile inanamadım. Seanslar gerçekten çok zorlayıcı olabiliyor. En zor şeyleri yeniden yaşamak gerekebiliyor. Çünkü yüzleşme olmadan çözüm olmuyor. Bu seanslar sayesinde, çocukluğumdan başlayarak evliliğim ve ilk annelik deneyimim boyunca içimde biriktirdiğim en güçlü duyguyu ve onunla iç içe geçmiş diğer duyguları keşfettim. Hayatımın her alanına işlemiş bir suçluluk duygusuyla ve bunun beraberinde getirdiği değersizlik, yetersizlik, keder ve öfke hisleriyle yüzleştim. Sürekli savunmada olduğumu, kendimi korumaya çalıştığımı fark ettim. Gerçek benliğimizle tanışmak ve onu keşfetmek uzun ve zorlu bir yolculuk. Bu seanslar, benim bu yolculuğumu hızlandırdı. Başkalarını memnun etmeye çalışmadan önce kendime “Ben gerçekten ne istiyorum?” diye sormayı öğrendim. Bunu da bencilce değil, samimi bir şekilde ve iyi niyetle yaptım. Bu seanslar çok zorlayıcı olmasına rağmen, yargılanmadan dinlenmek ve duygularımı olduğu gibi ifade edebilmek bana gerçek bir rahatlama sağladı. Yargılanmamak benim için çok önemliydi çünkü ailemde çok yargılayıcı insanlarla yaşamak zorunda kalmıştım. Kendimi anlamayı öğrendiğimde ve suçluluk duygumun yerini kendimle barışma hissi aldığında, bu yargıların azaldığını ve hatta olduğunda bile artık aynı şekilde hissetmediğimi fark ettim. Herkesin kendine özgü bir hikayesi ve kendine özgü zorlukları var. Benim düşüncem hep şu olmuştu: “Ben kimim ki bunlara sorun diyeyim? İnsanlar neler yaşıyor, benimkisi şımarıklık.” Bu seanslardan sonra fark ettim ki, her sorun o kişi için önemlidir. Kendi sıkıntılarımı küçümsememem gerektiğini, onların bana verdiği zararın inkâr edilemeyeceğini anladım. Onları inkâr etmedim. Ve iyi ki etmemişim. Şükürler olsun. Kendime doğru bir adım attığım için mutluyum. Bu adımı Nesibe ile atmak harikaydı. İşini ciddiyetle ve gerçek bir adanmışlıkla yapan, güvenilir bir dost oldu benim için.

Bu seanslara başlamadan önce çok zor bir dönemden geçiyordum. Yaşadığım tüm stresin ardından, vücudum artık dayanma gücünü kaybetmişti ve şiddetli kas ağrıları çekiyordum. Bu kas ağrıları beni bu seanslara başlamaya yöneltti. Bu benim için bir dönüm noktasıydı. Katıldığım seanslar sayesinde kendimi anlamaya başladım. Kendimi değersiz, güçsüz ve zayıf biri olarak görüyordum. Yersiz korkularım ve kaygılarım yaşam kalitemi o kadar düşürmüştü ki, hiçbir şey yapmak istemiyordum. Her seansın sonunda ne kadar çok şeyin üstesinden geldiğimi fark ettim. “Ben güçlü ve değerliyim” hissi inanılmaz motive ediciydi. Kendime, “Vay be, kendine ne kadar haksızlık etmişsin. Ne kadar çok şey başardığının farkında bile değilsin.” dedim. Aileme derinden bağlı olmama rağmen, onlara karşı bir o kadar da öfkeliydim. Çocukluğumu tam anlamıyla yaşama fırsatım olmamıştı ve çok erken büyümek zorunda kalmıştım. Bu seanslar sayesinde, ebeveynlerimin üzerimdeki olumsuz etkilerinden kurtulmak bana inanılmaz bir enerji verdi. Onlara duyduğum öfke yok oldu, yerini sevgi aldı. Şimdi ailemle harika bir ilişkim var ve onları özlüyorum. Lise yıllarımda sağlık sorunları nedeniyle uzun yıllar tedavi gördüm. Bazı olumsuz deneyimler yüzünden doktora gitmek benim için korkutucu bir hal almıştı. Seanslardan sonra doktora gittiğimde kendimi o kadar rahat ve huzurlu hissettim ki inanamadım. Çok mutlu oldum ve kendimi tebrik ettim. Çok zor seanslar geçirdim; nefes alamadığım, vücudumun her yerinde ağrı hissettiğim zamanlar oldu. Ancak her seansın ardından bedenimin hafiflediğini hissettim. Bu yükleri üzerimden attıkça kendimin daha çok farkına varmaya başladım. Daha önce hep çevremdekileri düşünür, kendimi hiç düşünmezdim. Şimdi tam tersi: “Önce ben, sonra herkes” diyorum. Ayrıca kimseye yetişmek zorunda olmadığımı fark ettim. Bu yüzden akışına bırakıyor ve rahatlıyorum. Kısacası, artık kendimi seviyor ve değer veriyorum. Duygularımı kontrol edebiliyorum. Eskiden hayal bile edemediğim şeyleri şimdi hayatımda uygulayabiliyorum.

Duygu yönetimi terapisi almaya başladığımda hayatımda köklü değişiklikler bekliyordum, ancak elde ettiğim sonuçlar beklentilerimin çok ötesine geçti. Koçum Elif Nesibe Temiz, bana sadece duygularımı tanımayı ve yönetmeyi öğretmekle kalmadı, aynı zamanda iç huzurumu bulma yolculuğumda da rehberlik etti. Terapinin her aşamasında özgüvenim arttı ve ilişkilerimde daha etkili iletişim kurmayı öğrendim. Koçumun profesyonelliği ve içtenliği sayesinde her seans verimli ve anlamlı geçti. Bireysel ihtiyaçlarımı çok iyi anlayarak bana özel çözümler sundu, bu da duygusal dengenin önemini kavramama yardımcı oldu. Bu eğitim hayatımı olumlu yönde dönüştürdü ve aldığım destekten son derece memnunum. Duygu yönetimi becerilerini geliştirmek isteyen herkese bu terapiyi tüm kalbimle tavsiye ederim.

Her şeyden önce, seanslar sırasında benim için en önemli şey, karşımda bulunan kişinin bilgi birikimiydi. Eğer bana sıradan cevaplar verilseydi, seanslarımızdan bu kadar fayda sağlayamazdım. Her soruda Nesibe Hoca konuyu farklı açılardan ele alıyor ve özgün örnekler veriyordu. Bildiğimi sandığım konuları aslında tam olarak kavramadığımı fark etmemi sağladı. Her defasında bakış açımı genişletti. Sürekli kendimi suçlayarak kendime haksızlık ettiğimi bana gösterdi. Öfke kontrolünü, onun sunduğu derin ve yerinde çözümlerle öğrenebildim. Gerçekten de bu alanda onun kadar bilgili insan sayısı çok az.

Merhaba Nesibe Hanım, Bir yıldır çok yakın bir kardeşimi kaybetmenin acısını yaşıyorum ve sizinle yaptığımız yas atölyesinden sonra inanılmaz bir rahatlama hissettim. Yas atölyesinden önce her gün ağlama krizleri geçiriyor, kendimi çok mutsuz ve üzgün hissediyordum. Bu durum yaşam kalitemi ciddi şekilde düşürüyordu. Kız kardeşimin kaybını kabullenemiyordum. Beni sabırla ve emek vererek dinlediniz. İlginiz ve çabanız için size çok teşekkür ederim, Allah sizden razı olsun. Sizinle tanıştığıma gerçekten çok memnunum.

Nesibe ile her konuştuğumda, sanki biri benim için, benim kaygılarım için özel olarak kitaplar okumuş, derinlemesine araştırmalar yapmış ve bana zengin bir düşünce hazinesi sunmuş gibi hissediyorum. Nesibe, kendi sözlerine öyle derinden inanıyor ki, ikna gücü o kadar güçlü ki, bazen kendime inanmadığımı fark ediyorum. Bilgi ve tecrübesini, yılların emeğiyle harmanlayarak koçluk yaptığı insanlara cömertçe aktarıyor. Onunla yaptığım seanslar ezberlenmiş cümlelerden ibaret değil; derin bilgi ve içtenliğin bir ürünü. Ertelediğim, görmezden geldiğim yanlarımı bana yeniden hatırlattığı ve içimdeki çocuğu şefkatle kucaklamama vesile olduğu için Nesibe’ye çok şey borçluyum.

Seanslara başladığımda hem tembel hem de korkak hissediyordum. Başkalarına açılmaktan korkuyor, kendimi tanıtmaya üşeniyordum. Ancak daha ilk seansta bile hızlı açılımlar yaşadım. Tüm karakterimi sorgulamadan, detaylarıyla anlamaya odaklanmanız bu korkumu aşmamda bana çok yardımcı oldu. Şimdi, konuşacağımız konular bazen beni endişelendirse de artık kendimi açmaktan korkmuyor, konuşmaya üşenmiyorum. Seanslara, duygularımı düzenleyemediğimde yaşadığım rahatsızlık nedeniyle başlamıştım. Her seans farklı bir açılım getirdi ve her biri duygu düzenleme sürecimde bir adım daha atmamı sağladı. Ailemle yaşadığım açılımlar sayesinde onlarla daha sağlıklı iletişim kurmaya başladım. Yaşadığım ikilemlerin ve çatışmaların altında yatan duyguları daha doğru bir şekilde tanımlamayı öğrendim. Farkındalığım arttı ve bu farkındalıkla artık kendimi çaresiz hissetmiyorum. Onlarla birlikte ne yapabileceğime odaklanabiliyorum; bazen sizinle istişare ederek, bazen de kendi başıma çözüme ulaşıyorum. Ancak geçmişte, bir farkındalık yaşadığımda, olanları mantığa büründürmeye çalıştığım için duygularımı görmezden gelirdim. Şu anda bunu yapmıyorum.